Vierdelige samenspraak door Janny Ouwens-van der Plas
Dokter: Goedemorgen.
Vrouw en man: Goedemorgen, dokter.
Dokter: Uw naam?
Man: Jansen, dokter.
Dokter zoekt even in het bestand.
Dokter: Eendenweg?
Man: Ja, dokter.
Dokter: Hebt u klachten?
Vrouw: Nee dokter, vragen.
Dokter: Stelt u ze maar!
Vrouw: Wij willen een kind.
Dokter: Aha, gekloond of natuurlijke voortplanting?
Man: Wat raadt u ons aan, dokter?
Dokter: Hangt van de erfelijkheidsfactoren af.
Vrouw: Hoe bedoelt u, dokter?
Dokter: “Cara” in de familie?
Man: Ja, dokter.
Dokter: Intelligentie?
Man: Eh, nee, dokter.
Dokter: Sociaal gedrag?
Man: Ja, dokter.
Dokter: Kijk, na al deze ongunstige antwoorden, raad ik u een gekloond kind aan.
Vrouw: Eh .. dokter, sociaal gedrag is toch een goede factor.
Dokter: Uit de tijd, mevrouwtje! Kijk, bij “cara” of een dergelijke aandoening kan sociaal gedrag nog wel eens van pas komen. We leven nu in de tijd van de supermens anno 2021
Man: Welke supermens, dokter?
Dokter: In alle bescheidenheid mag ik zeggen, dat ik daar het voorbeeld van ben. Graag stel ik mijn genen tot uw beschikking.
Vrouw: Bekijkt de dokter en zet een bedenkelijk gezicht.
Man: Dank u voor uw aanbod. We kunnen erover nadenken.
Dokter: Tot uw dienst. Maakt u voor volgende week een afspraak, dan hoor ik uw beslissing. Goedemorgen.
Vrouw en Man: Goedemorgen
Een week later:
Dokter in verband, wordt bij zijn werk geholpen door een verpleegkundige.
Dokter: Goedemiddag.
Man en vrouw: Goedemiddag dokter.
Dokter: Gaat u zitten. O ja, u zou een (kreunend) beslissing nemen of u een gekloond of een langs de natuurlijke voortplanting geboren kind wilde hebben.
Man: Wij komen er niet uit!
Dokter: Ik ook niet meer. Deze supermens heeft nu zelf hard mensen nodig met sociaal gedrag, “cara” en soms niet intelligent.
Misschien heb ik al te vaak mis- gekloond.
Jaren later:
Het kind van deze ouders is jaren later geboren. Eerst hebben de ouders aan zichzelf gewerkt. Bouwden een carrière op. Vertoonden steeds minder sociaal gedrag. “Moonlight”-“ Maneschijn” werd geboren. Het kind bleek geen last van “care” te hebben, was intelligent, begon al weinig sociaal gedrag te vertonen. Hij speelde, heel alleen, de computerspelletjes op zijn kamer. Vriendjes had hij daarbij niet nodig. Op een dag kreeg zijn moeder daar genoeg van. Ze vond hem, in haar ouderwetse hart, een egoïst worden.
Moeder: Waarom bel je “Tonight”- “vanavond” niet op. Jullie kunnen toch wel een samen spelen.
Moonlight: Goed, maar hij maakt mijn computer stuk en wil altijd zijn zin hebben.
Moonlight loopt naar een toestel en spreekt daarin.
Moonlight: Ja, met Moonlight.
Antwoordapparaat: U spreekt met het automatische antwoordapparaat van de familie Willemsen.
Moonlight wil nu zijn zin krijgen en blijft roepen, terwijl zijn stem steeds harder klinkt.
Moonlight: Is “Tonight” thuis?
Antwoordapparaat: Helaas herken ik uw stemgeluid niet en kan ik u niet doorverbinden.
Moonlight: Het antwoordapparaat herkent mijn stem niet en wil me niet doorverbinden.
Moeder: Je hebt gelukkig je eigen computerspelletjes nog.
Vader en moeder en Moonlight ontwikkelen zich steeds meer.
De eerste jaren blijft moeder nog voor “Moonlight” zorgen.
Vader past zich steeds meer bij de modernere tijd aan.
Toestel roept op. Groot foto van een mannengelaat verschijnt.
Vader: Hoe voelt het nu je ook mijn beeld nog op het scherm kunt zien?
Je hebt nu alles tegelijk: mijn stem, mijn uiterlijk. Wat een vooruitgang.
Vrouw: Hoe ik mij voel?
Was je maar thuis!
Mijn hart gaat nu alleen nog maar kloppen bij alle rekeningen die ik voor de moderne apparatuur moet betalen.
Vader: Kom nou! Zakelijke belangen gaan voor. Tijd kost geld!
Moeder zit teleur gesteld, zinloos, voor zich uit te staren.
Moeder: Dit is geen leven meer. “Moonlight” op zijn kamer, altijd en eeuwig bezig met zijn computerspelletjes; mijn man met zijn eigen beeldscherm.
“Wat ben ik?” “Wie ben ik?” “Een robot!” “Een robot? Wacht eens even!”
Moeder loopt weg.
“Moonlight” en een robot verschijnen. De robot draagt een kleed met “robot” erop en gedraagt zich ook als een robot. Hij draagt ook de dekens voor “Moonlight”. “Moonlight” wordt op een plaats neergelegd.
Robot: Waar heb je pijn?
Moonlight: Rechts en onderin mijn buik.
Robot: Die pijn heb je al eerder gehad. Blindedarmontsteking.
Moonlight; Wat nu?
Robot: Dokter bellen.
Moonlight: Wat gebeurt er dan?
Robot: Operatie met minuscuul cameraatje. Sleutelgatoperatie. Vanmorgen word je opgenomen, vanavond ben je weer thuis.
Moonlight: Moet je mijn ouders niet even waarschuwen?
Robot: Waarom? Tijd is geld!
‘ s Avonds is “Moonlight” weer thuis en wordt door de robot ontvangen en verzorgd. De robot legt hem op bed, geeft hem eten en drinken.
Robot: Welkom thuis.
Signaal gaat over, een pieptoon, de robot reageert
Robot: Pa en ma komen er zo aan. Alles in orde?
Moonlight: Ga maar aan je werk. Breng straks wat te drinken
Vader en moeder komen binnen.
Moeder: Hallo, dat ziet er goed uit. Al bijna weer de oude? Hoe groot is het litteken?
Moonlight: Kijkt u maar.
Moeder: Tjonge, heel wat kleiner dan die joekel van vroeger bij mij. Morgen kun je wel weer aan het werk.
Moonlight: Wat een aandacht! Hoe was dat vroeger? Hier in huis geldt altijd: “Tijd is geld”
Vader: Dat komt door de 24-uur economie. We kunnen niet anders dan met onze tijd meegaan.
Moonlight: Jullie hebben bij mij altijd alleen maar om de hoek gekeken.
Moeder: Hoe bedoel je?
Moonlight: Precies wat ik zeg. Op de basisschool hielden jullie mij en de groepslerares, misschien de hele groep, via een beeldscherm in de gaten.
Vader: Dat was voor je eigen bestwil.
Moonlight: Dat beeldscherm heeft een groot deel van mijn leven beheerst.
Vader: Wat is dat nu opeens voor een gedoe! Volgens mij heb je de spanningen rondom de opname in het ziekenhuis nog niet verwerkt.
Moeder: Dat is je ook aan te zien. Je hebt allemaal pukkels in je gezicht.
Moonlight: De robot heeft daarover al contact met de specialist opgenomen.
Moeder: Is het een allergie? Duizenden jongeren hebben daar in deze tijd, de 21-ste eeuw, last van, heb ik gelezen.
Moonlight: Als u daarvan op de hoogte bent, dan weet u ook dat het komt door teveel binnen zitten, wat weer in verband staat met alle apparatuur die daar aanwezig is.
Vader: In de 21 ste eeuw heb je die apparatuur hard nodig.
Moeder: Je bedoelt nu de apparatuur die de schoolkennis overbrengt?
Vader: Ja. Sinds schoolgebouwen onbetaalbaar zijn geworden, de gewelddadigheden toenamen, de docenten langdurig ziek werden. De vele vrije tussenuren. Alles kost geld.
Moonlight: Daar heb je het weer: tijd en geld. Slaven zijn jullie geworden! Moderne slaven!
Vader: Is die blindedarmontsteking naar je hoofd gestegen?
Moeder: Volgens mij moet hij eens op vakantie
Vader: Goed idee. Kiest hij voor een EU-land, dan kan hij overal met Nederlandse muntstukken terecht. Van geld omrekenen heeft hij dan geen last meer.
Moeder: De Nederlandse munten dragen op de nationale zijde de beeltenis van de koning.
Moonlight: Ja, en op de 2 euro munt staat het randschrift: “God zij met ons”
Vader: Het werk wacht! “Moonlight”, laat je me weten welk land het wordt?
Moeder: Ja, en ik ga een stapje terug in de tijd. Ik zat vroeger bij een vrouwenvereniging. De vrouwenvereniging droeg het onderwerp: “De 21e eeuw” aan.
Moonlight: Ma, wat hoor ik? U bij een vrouwenvereniging?
Moeder: Ja. Ik worstel en kom boven!
Moonlight: U bedoelt dat tijd niet altijd geld meer voor u betekent?
Moeder: Er is meer, Moonlight!
Moonlight: Ma, ik ga naar Finland!
Moeder: Hoe komt je daar zo opeens bij?
Moonlight: Via internet en beeldscherm heb ik daar een meisje leren kennen.
Zij weet ook dat er meer is dan: “Tijd is geld”. Wij passen bij elkaar.
Moeder: Houden jullie ook van elkaar?
Moonlight: Nog even ma, op dat beeldscherm mag u me nog niet in de gaten houden!
Moeder: Hoe kun je op zo’n afstand weten, dat je bij elkaar past?
Moonlight: Wij zijn moderne Don Quichottes en gaan proberen de wereld te verbeteren.
Moeder: Wat houdt dat in?
Moonlight: Werken aan duurzame energie.
Waterkrachtcentrales.
Zonnepanelen op het dak.
Windmolens in het land.
Volop genieten van de natuur.
Het motto: “Tijd is geld” zal voor ons “uit de tijd” zijn, ma!
Moonlight en zijn vriendin trouwen, zij delen muntstukjes uit aan de vele gasten.
Toespraak Moonlight:
Het is bij ons: Liefde over grenzen heen.
Geen: “Tijd is geld!”
Tijd is geleend.
Tijd heelt alle wonden.
Ook de 21e eeuw.
We krijgen de tijd! Volop tijd!
Leve de vrijheid.