Al een aantal weken zijn wij Nederlanders, en dan vooral onze kinderen, in de ban van Sinterklaas. Speculaas, en pepernoten roepen bij veel mensen herinneringen op aan Sinterklaasvieringen uit hun jeugd. Eerst een aantal keren iets in je schoen vinden, hoe kwam dat daar eigenlijk? En dan pakjesavond met voor iedereen in het gezin cadeautjes en lekkers.
In de adventstijd wachten we op de komst van Christus. Maar Sinterklaas is niet de enige die iets weggeeft in deze tijd voor Kerst. De rij wordt geopend door Sint Maarten, die de helft van zijn mantel weggaf. In Zweden wordt op 13 december Sint Lucia gevierd, die brood gaf aan arme mensen. Het kerstfeest zelf is in onder andere Amerika aanleiding om cadeautjes te geven. In Rusland laten de drie koningen op weg naar het kerstkind iets achter in de sok van ieder kind.
Sinterklaas heeft een heel leger (Zwarte) Pieten bij zich. In het begin waren dat figuren die een roe en een zak bij zich hadden om stoute kinderen in mee te nemen naar Spanje. Vanaf het begin is het hun taak geweest om ons te wijzen op onze tekortkomingen. Het angstaanjagende verdween, maar het naar jezelf en elkaar kijken bleef, in de vorm van gedichtjes. Maar wel met mildheid en humor.
Op zo’n moment zien we onszelf even door de ogen van een ander.