Daarop leidde hij Abram naar buiten. ‘Kijk eens naar de hemel,’ zei hij, ‘en tel de sterren, als je dat kunt.’ En hij verzekerde hem: ‘Zo zal het ook zijn met jouw nakomelingen.’
Genesis 15: 5
De kindloze Abram wordt een enorm groot nageslacht voorgehouden, zo groot als het aantal sterren. Hij die geen kinderen kan krijgen nota bene. Het getuigt van een enorm geloof om met die hoop aan de gang te gaan en te vertrouwen dat het allemaal wel goed zal komen.
Wij kunnen ons nauwelijks voorstellen wat Abram zag. In zijn tijd was het op aarde veel donkerder em in zijn omgeving is het bovendien vaak veel droger, waardoor de atmosfeer nog helderder is in de nacht. Wanneer je in een dergelijke omgeving komt, dan wordt je sprakeloos van het aantal indiividuele sterren die je kunt zien en dan hebben we het nog niet over het aantal sterren in de Melkweg. Het is een genot om naar te kijken en er is geen tellen aan.
Maar ook Abram twijfelt, evenals zijn vrouw. Ze bedenken een oplossing: de Egyptische slavin Hagar moet een kind krijgen en dan zijn ze van hun nageslacht verzekerd, maar God heeft een ander plan, waarmee hij alsnog voor een kind zorgt, ondanks de hoge leeftijd van beide echtlieden.
Wanneer het kind dat is geboren en opgroeit moet Abraham het offeren aan de Heer. Zij enige hoop, zijn enige nageslacht moet hij opgeven. Maar op het moment dat hij deze daad wil uitvoeren wordt hij tegengehouden en kan hij een ram offeren in plaats van zijn zoon.
Elke Jood mag zich in een van die sterren herkennen, als een onderdeel van dat enorme uitspansel. Hij mag zich een voelen met dat grote volk en zijn voorgeslacht.