De mensheid is onverbeterlijk religieus wordt door een aantal wetenschappers gezegd. In elke beschaving bestaat een besef van goddelijke aanwezigheid, iets bovennatuurlijks. Dat is niet iets ouds, maar net zo goed in onze huidige samenwerking.
Zelfs als mensen niet meer formeel een religie of godsdienst aanhangen, dan hebben ze andere middelen die ze verafgoden, zoals het fanatisme van aanhangers van een voetbalvereniging, het aanbidden van popsterren en het dragen van bepaalde kledingmerken. Maar ook het fanatisme waarmee mensen hun overtuiging uitdragen dat wetenschap alles verklaart heeft een religieuze lading. Het is een geloof dat verder gaat dan puur rationalisme.
In dat onverbeterlijke religieuze proces heeft de mens symbolen nodig, dat kunnen heiligdommen zijn, beelden, maar ook het uitspansel voorziet in een brede behoefte. Veel culturen hebben aan hemellichamen goddelijke eigenschappen toegekend en kennen een zonnegod en/of een maangod.
In Mesopotamië gingen ze nog wat verder en kenden de hemellichamen goed en slechte krachten toe. Wanneer een goed hemellichaam zwakker werd was dit een slecht teken, wanneer deze helder was een goed teken. Andersom was een minder helder slecht hemellichaam een goed teken en een helder slecht hemellichaam een slecht teken.
Om deze goddelijke tekens bijtijds te signaleren ontwikkelden ze een gevorderde versie van astronomie, waarbij continue waarnemingen een belangrijke rol speelden, ze wilden een belangrijk teken (goed of slecht) van de goden niet missen. Met name de Chaldeeën stonden om hun kennis hiervan bekend. De wijzen zouden dus Chaldeeën geweest kunnen zijn, die een goed teken aan het firmament hebben waargenomen en daardoor in actie waren gekomen om hun waarnemingen te verifiëren.